IV TRAVESÍA MONTE XALO.

Un Domingo máis me desplazo con varios comapñeir@s do Bestarruza Trinity Trail e un par de amigos para desputar unha nova carreira de montaña, esta vez sería a IV Travesía do monte Xalo na localidade de Castelo no concello de Culleredo.

Equipo Bestarruza Trinity Trail e amigos.

A proba se desenvolveu ao longo e alto das inmediacións do monte Xalo, facendo un percorrido de 19 quilómetros e cun desnivel acumulado de 2400 metros, tomando a saída un total de 250 coredores/as.
As 09:30 con moita puntualidade comeza a carreira, e unha vez máis alá vou a tratra de facer a mellor carreira posible.

Charla previa a saída.

Non ia eu con moi boas expectativas para esta proba, xa que durante toda a semana previa estiven cun catarro que me tiña reventado o peito, pero xa se sabe unha vez postas as zapatillas un sempre trata de facelo o mellor posible. Para a saída teño un obxectivo claro, que é saír forte detrás dos que normalmente están sempre adiante nas carreiras que se desputan por Galicia adiante. Aínda que faltaban moitos dos bos corredores que temos na nosa terra, dentro do cartel había xente da talla de Fernando Arca, Fernando Cancelo, Juan Carlos Rodriguez, Iván Brea, Javier Tourís, Adolfo Garrido, Chucho Quintáns, e outros moitos grandes corredores, polo que en principio facer unha boa posición ia ser tarefa dura.

Comeza a carreira.

Pois o dito dan a saída e ahí vou detrás de Arca,Cancelo, Juan Carlos e Javier Tourís, voulles aguantando o ritmo ata que comenzan as primeiras subidas, entón ahí a carreira vai poñendo a cada un no seu sitio. Me pasan un total de seis corredores por diante, e eu manteñome firme nesa posición.

Xa tiña cara de que me faltaba o aire.

 Os primeiros dez quilómetros para min foron un verdadeiro inferno, me costa moito respirar e o peito me arde, non son quen de coller un ritmo cómodo e vou sufrindo como un can, pero a pesar do mal que o vou pasando aguanto como podo. Chegado o quilómetro dez ou once aproximadamente, me da un ataque de tós e é nese preciso intre cando me libero do que me tiña o peito completamente agarrotado, comezo a respirar máis ou menos ben e as sensacións cambian para mellor.
 Logo de pasar esta pequena críse, comeza unha loita na que imos inmersos Chucho Quintáns, Salva Vázquez, José Manuel Gónzalez, Iván Brea e máis eu. O meu compañeiro de carreira volve a ser Iván Brea, como nas dúas probas anteriores que desputei, e a verdade que é un auténtico pracer correr ao seu lado. Iván e máis eu imos por detrás do grupo dos corredores que antes mencionei. Levamos un ritmo cómodo, e nos estamos dando conta que nas baixadas máis técnicas lles estamos a recortar a distancia.

Recortando nas baixadas.

 Nos tramos de subida e de llanear imos mantendo un ritmo vivo para non perder contacto con eles, para tratar de collelos antes da derradeira subida e así logo na baixada ata meta intentar poñer algo de terra de por medio con eles. Finalmente a nosa pequena estratexia funciona, na subida que nos conduciría ao alto das antenas donde está o último dos avituallamientos lles damos caza.

Derradeira subida.

 Eu paro a beber e tomar un xel no avituallamiento, o resto de corredores apenas toman un vaso de auga a carreira. Chega a baixada e como eu sei que é donde vou mellor marco un ritmo forte. Iván colle a cabeza e eu vou detrás de Quintáns, Salva e José Manuel, pero cando chega a parte máis rápida e técnica da baixada son quen de adiantarlle aos tres e intentar coller tamén a Iván.

Preparando a baixada a meta.

Pasado menos de un quilómetro logo de adiantar aos tres corredores tomo outra vez contacto con Iván, e como gran compañeiro que é me facilita o paso na baixada e me da ánimos para que siga baixando rápido, todo un auténtico exemplo de compeñeirismo e deportividade o amigo Iván Brea, que ao igual que eu viña arrastrando unha pequena gripe durante toda a semana. Como estaba decindo, adianto a Iván e xa encaro en solitario os derradeiros quilómetros que me va a levar a meta.
Ao final me planto na chegada en cuarta posición cun tempo de 1:55:09, a pesar de non entrar en primeiro,segundo ou terceiro lugar, para min esta carreira foi unha auténtica victoria.

Non me quero esquencer de agradecer o traballo tan magnífico que fixo a organización de esta carreira, un dez tanto na marcaxe como nos avituallamientos e nese churrasco final. Tamén mención especial para tod@s os fotógraf@s que estaban colocados ao longo do recorrido, en especial a Leonor Sánchez do Clube de Montaña Xesteiras, porque é unha habitual neste tipo de carreiras.