DEBUTANDO EN PICOS DE EUROPA

Este ano teño un obxectivo definido dende hai xa moito tempo, a "X Travesera Integral dos Picos de Europa". Pois como para correr unha proba de esta envergadura é preciso coñecer o terreo donde te vas a mover, alá me fun con un par de amigos a facer un adestramento partindo como base dende Caín.
O Venres as 19 horas saímos camiño de Caín para facer noite alí, e ao día seguinte facer un adestramento aproximado de 8 horas.
 As 23:30 nos plantamos en Caín Vavi,Alberto e máis eu. Baixamos as cousas do coche e acto seguido saudamos a xente do albergue donde pasaríamos a noite, "El Diablo de la Peña", unha xente que nos tratou moi pero que moi ben. Logo de cear toca irse a cama que pola mañá cedo ímos a poñernos en modo Travesero.
Como xa vedes no título de esta entrada, esta sería a miña primeira experiencia en Picos, pois vos podedes imaxinar cal foi a miña cara ao abrir a fiestra pola mañá e atoparme aos pes das montañas máis fermosas da peninsula, xa só podía pensar en almorzar rápido e poñerme a subir esas montaña.

Vistas dende o albergue "El Diablo de la peña".

 Pois o dito cargamos o corpo de enerxía e as 7:00 nos poñemos rumbo a Majada de Mesones dende Caín subindo pola canal de Mesones. Aos poucos minutos un xa se da de conta como son estas montañas de duras, pero a dureza é contrarestada ca beleza da paisaxe, evidentemente non puiden resistir a tentación de sacar fotos.

Beleza única

 Logo de unha hora e quince minutos aproximadamente nos plantamos na Majada de Mesones a uns 1500 metros de altitude, as vistas que nos ofrece o sitio son impresionantes, mereceu moito a pena este primeiro esforzo.

Con Alberto Castro no ascenso pola canal de Mesones.

Dandolle caña canal de Mesones arriba.

Vavi e Alberto compañeiros de luxo. As súas costas "La Majada de Mesones".

Logo de comer e beber para repoñer forzas toca baixar, pois alá imos rumbo cara Caín de novo. En 35 minutos nos plantamos de novo en Caín, e xa me quedou claro que calquera baixada que fixera nalgunha carreira de montaña anterior, nada ten que ver con baixar en alta montaña, e a outro ritmo e con moita máis atención en cada pisada, pero a verdade a desfrutei moito, sobretodo as zonas de neve.

Vistas únicas as miñas costas.

Chegamos a Caín e imos a pola segunda parte do noso adestramento, subir polo Sedo Mabro para logo enlazar ca Canal de Dobresengos para ascender ata o Hoyo Grande a uns 2100 metros de altitude. Esta ascensión sumandolle uns 400 metros máis aproximadamente, é o ascenso máis longo co que nos imos atopar na Travesera, pero ao igual que o anterior trato de coller un ritmo cómodo xunto con Vavi e Alberto e vou desfrutando/sufrindo de cada paso que dou. As vistas son únicas, fontes, rebecos, as vistas cara o río cares, a verdade que mirar para calquera sitio che deixa na mente diapositivas que non se me van a esquencer na vida. Logo de tres horas e cuarto nos plantamos no Hoyo Grande, donde facemos unha boa parada para comer e beber e tirar unhas cantas fotos.

Eu subindo polo Sedo Mabro.

 Alí arriba se respira unha tranquilidade única, é complicado describila, penso que estas cousas son máis para vivilas que para falar de elas.

Unha parada subindo a canal de Dobresengos.

No Jou Grande, e as miñas costas a "Torre de la Palanca".

Unha vez estamos cas forzas repostas toca baixar pola canal de Dobresengos ata o río Cares, o que nos levou subir tres horas e cuarto, de baixada foi unha hora e quince minutos, eso si a unha velocidade prudente e con boa letra, sobretodo nos sitios donde a neve estaba moi dura, mi madriña como desfrutei baixando, ao igual que subindo.

No Jou grande con grandes compañeiros.

 Unha vez chegamos ao rio Cares toca correr ata Caín tan só uns sete minutos de carreira, para tomar unha boa ducha e logo repostar con unha boa comida en "El Diablo de la peña". Tomarse uns ovos con chourizo,xamón,panceta,unha boa ensalada, unha xarra de cervexa e con esas vistas dos Picos de Europa non ten precio, ademáis que despois do que fixemos ben merecido o tiñamos.
Para rematar só me queda agradecer a Vavi e Alberto o darme a coñecer os Picos de Europa, non o podía facer en mellor compañía que a vosa, ademáis dende o Sábado sei que van ser moitas as veces que vos acompañe para percorrer ao seu alto e longo estas montañas, grazas.