UN DOMINGO MÁIS NO MONTE

Son as 6:00 da mañá, e un Domingo máis toca madrugar para saír ao monte. O día non ten moi boa pinta, chove sen parar, pero co inverno que levamos este ano en Galicia un xa está totalmente adaptado a correr con este tempo, ademáis penso que en breve o meu corpo se adaptará por completo a estas inclemencias metereolóxicas facendo visibles no meu pescozo un par de agallas.
Pois o dito, as 6 en pé, almorzo algo rápido e remato de preparar o material. Hoxe toca facer unha rodaxe de catro horas aproximadas para ir preparando o reto do ano, "A Travesera".
As 6:40 xa estou puntual no punto de encontro cos amigos que me van acompañar hoxe, e as 7:00 nos poñemos a correr pouco a pouco para ir quentando as pernas. Baixamos sen levar un ritmo moi vivo cara o mosteiro de Caaveiro.

Mosteiro de Caaveiro

 Unha vez alí cruzamos a ponte e subimos ata o alto de Monfero. A choiva non para, pero a nós tanto nos ten, entre auga e barro o pasamos como enanos. Xa no alto de Monfero comezamos de novo unha baixada en eses continuadas ata chegar outra vez ao río Eume, e dende a central do Parrote tiramos en dirección a central eléctrica de A Capela. Na ponte nos xuntamos todos para comezar o ascenso cara a presa do Eume, imos a facer un recorrido dos máis fermosos cruzando toda a canle do río pegados a montaña ata chegar a base do encoro e unha vez alí comezar o ascenso ata o alto de Fontardión.

Vista de parte do recorrido pola canle do Eume

 Unha vez que rematamos de subir as escaleiras da presa, e sacar as fotos de rigor ca auga do encoro caendo as nosas costas, tiramos monte arriba por unha nova ruta que nos amosa o amigo Víctor, a verdade que me gustou moito, mesturando tramos de correr, con outros de camiñar e algún tamén de escalada.

Hoxe as miñas costas a o encoro do Eume rebosaba de auga

Chegamos ao alto de Teixido e dende alí sen parar nin un segundo tiramos ao punto máis alto do recorrido de hoxe, Fontardión.

Un día en Fontardión cos meus compis do monte (665m)

 Todo o ascenso o facemos envoltos na néboa que parece que non ten pinta de disolverse, pero bueno a verdade que iso pouco nos importa, estamos desfrutando do recorrido e isto é o realmente importante. Facemos cume en Fontardión (665m), nos paramos a intercambiar catro palabras, beber e comer algo e acto seguido comezamos a baixar ata chegar de novo aos nosos coches. Son as 11:00 e ao final fixemos 33 kilómetros, 1380 de desnivel positivo, e 1400 de desnivel negativo, un total de catro horas e cinco minutos,¡choio virado!.


As cousas como son, hai días que costa moito madrugar, pero ao final cando rematas sempre compensa o esforzo realizado. Ademáis os que temos familia temos que facer un esforzo para tratar de non deixar de lado a nosa faceta como papás.